Το όνομα του χωριού προέρχεται είτε από το “τρυπημένο” έδαφος λόγω των πολλών εξορύξεων είτε από την ασχολία των κατοίκων του με την κατασκευή κοσκίνων, είτε ακόμα από την πόλη της Λυδίας Κοσκινία από όπου φέρονται να κατάγονται οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού. Στην περιοχή βρέθηκαν ευρήματα του 4ου αι 5ου π.Χ αιώνα σε θαλάμους και τάφους λαξευμένους σε τεχνητά σπήλαια μέσα σε βράχους. Υπάρχει επίσης μεσαιωνικό οχυρό το οποίο αναφέρεται ήδη από τον 13ο αιώνα. Εκεί κατέφευγαν οι κάτοικοι σε περιπτώσεις ανάγκης. Το 1912, κατά τη διάρκεια του Ιταλο-τουρκικού πολέμου οι κάτοικοι βοήθησαν τους Ιταλούς εναντίον των Τούρκων, ενώ το 1919 συνέβησαν στο χωριό αιματηρά επεισόδια λόγω των αιτημάτων για απελευθέρωση. Το πρώτο σχολείο χτίστηκε το 1880, ενώ οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία αλλά και την παραγωγή ασβέστου. Οι Κοσκινιάτες ήταν ονομαστοί ημιονηγοί και επί Ιταλοκρατίας τα Κοσκινού συγκαταλέγονταν ανάμεσα στα εύπορα χωριά του νησιού.Το όμορφο χωριό ΚΟΣΚΙΝΟΥ είναι από τα πιο παλαιά της Ρόδου και ένα από τα πιο ιστορικά και γνωστά, όπως αναφέρουν οι περιηγητές του Μεσαίωνα. Το καταπράσινο και φιλόξενο χωριό, το έτος 1961 είχε 1.219 κατοίκους, ενώ το 1981 μετρούσε 2.390 ψυχές και στα 1991 έφτασε και ξεπέρασε τις 1.975 ψυχές μέσα στο χωριό,44 άτομα στη Βρισιά και 240 Κοσκινιάτες στην περιοχή Τσαΐρι. Στα Κοσκινού ανήκουν ακόμη και οι περιοχές αγία Βαρβάρα και Τσαΐρι, είναι γεμάτη μνήμες και μνημεία, τάφους και θεμέλια ναών από την αρχαία και τη βυζαντινή Ελλάδα. Κοντά στο χωρίο εντοπίστηκαν όχι μόνο τάφοι, όπως μας λένε οι περιηγητές του χωριού, πριν από 100 και 200 χρόνια, αλλά βρέθηκαν και νομίσματα από την περίοδο του βυζαντίου. Ο Βέλγος Συνταγματάρχης Ροτιέ, που έφτασε στη Ρόδο στα 1826, αναφέρει πως στο χωριό ΚΟΣΚΙΝΟΥ βρέθηκαν νομίσματα βυζαντινά και μεταγενέστερα με ελληνικά ονόματα και χριστιανικά σύμβολα. Τα ΚΟΣΚΙΝΟΥ αναφέρονται και στην περίοδο των Ιπποτών από τα 1309 μέχρι το 1522. Μάλιστα, ένα Διάταγμα των Ιπποτών του έτους 1474,επί μεγάλου Μαγίστρου Ορσίνι,αναφέρει πως:<<Σε περίπτωση εχθρικής επιδρομής, οι κάτοικοι του χωριού Κοσκινού, να τρέξουν στο φρούριο του χωριού τους>>. Αυτό σημαίνει ότι τα Κοσκινού είχαν ισχυρά φρούρια , ικανά να προστατέψουν τους Κοσκινιάτες και όλο το χωριό εξίσου. Όλοι οι Ροδίτες γνωρίζουν ότι το χωριό είχε πολλά ζώα και πως οι κάτοικοι, των παλαιότερων εποχών, ακόμη και μέχρι την απελευθέρωση του 1948, οι Κοσκινιάτες ήταν έμποροι και μεταφορείς.
