Στις 9 Μαρτίου του 1922, ιδρύθηκε από Κώους μετανάστες στην Αθήνα «η Γενική Ένωσις Κώων», με έμβλημα τον Ιπποκράτη και σκοπό την οικονομική αρωγή των απανταχού Κώων, καθώς και την υποστήριξη αυτών με κάθε δυνατό τρόπο. Το Σωματείο αυτό , με την πάροδο των χρόνων και καθώς θα εδραιωθεί στα Δωδεκάνησα η Ιταλοφασιστική κυριαρχία, θα γίνει η Εστία γύρω από την οποία θα συσπειρωθεί η Κωακή παροικία της Αθήνας και του Πειραιά.
Χαρακτηριστική είναι η προκήρυξη προς τα μέλη της, στις 22 Δεκεμβρίου 1940:
« Συμπατριώται,
…….. από της πρωίας της 28ης Οκτωβρίου, η πατρίς μας, η αιωνία Ελλάς, κάθε Ελληνική ψυχή, διατελεί εν συναγερμώ δια τον υπέρ πάντων αγώνα. Η παροικία του ιστορικού νησιού μας, ουδαμώς υπολειπομένη των άλλων αδελφών της εις ενεργόν συμμετοχήν εις τον ιερόν και ιστορικόν αυτόν αγώνα, πυκνώνει αυθορμήτως τας τάξεις του ηρωικού στρατού μας, δι΄ εθελουσίας κατατάξεως των πλείστων εκ των δυνάμεων να φέρουν τα όπλα τέκνων της, εμπνεομένων από άγιον ενθουσιασμόν, την βαθείαν συναίσθησιν του καθήκοντος προς την μεγάλη μας Πατρίδα, από την πίστιν ότι εγγύς είναι η ώρα απελευθερώσεως των σκλαβωμένων νησιών μας ….
….. Καθ΄ ην στιγμήν πάσα ανά τον κόσμον Ελληνική ικμάς αυτοεπιστρατεύεται και αναδιοργανούται με τον σκοπόν εντατικοτέρας συμβολής εις τον αγώνα, πάσα περί τούτου ολιγωρία και αδράνεια θα απετέλει παράλειψιν καθήκοντος εκ των ιεροτέρων, η Δε εκ τούτου ηθική για τον καθένα μας ευθύνη θα ήτο ιστορική….»