ΝΗΣΟΣ ΠΑΤΜΟΣ

Το να ζείς στην Πάτμο είναι ευλογία. Οι αργοί ρυθμοί της σε παρασέρνουν ενώ ο αέρας της κάθε εποχής σε εμπνέει με διαφορετικό τρόπο.
Η θάλασσά της σου δίνει ζωή και ο ήλιος μοιάζει να λάμπει με περισσότερες αχτίδες που σε κάνουν να νιώθεις μοναδικός και ζωντανός.
Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν την ενέργεια και τον μαγνητισμό της ατμόσφαιρας, είναι ένα γεωφυσικό φαινόμενο που δεν μπορούν όλοι να νιώσουν ή να δουν. Όπου κι αν γυρίσεις  το κεφάλι σου βλέπεις το μοναστήρι κτισμένο επιβλητικά στην κορυφή της Χώρας. Η οδήγηση και το περπάτημα στο νησί είναι απόλαυση: δεν υπάρχει ούτε ένα φανάρι στους δρόμους, που στριφογυρνάνε αποκαλύπτοντας ένα καινούριο σκηνικό μετά από κάθε στροφή. 

Κάτι που δεν ξέρουν όλοι είναι ότι στην Πάτμο γράφτηκε η Αποκάλυψη, το τελευταίο βιβλίο της Βίβλου, από τον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο (γνωστό επίσης ως αγαπημένο μαθητή του Ιησού) όταν ήταν εδώ σε εξορία.
Το νησί υπήρξε τόπος εξορίας λόγω του ότι ήταν δυσπρόσιτο.Τώρα η προσέγγιση δεν είναι δύσκολη αλλά σε κάποιες περιπτώσεις χρονοβόρα,οι περισσότεροι θεωρούν το ταξίδι μια εισαγωγή στην εμπειρία της Πάτμου. Εδώ όλα είναι δίπλα σου κι έτσι οι μέρες γίνονται τεράστιες. Μέσα σε λίγη ώρα μπορείς να κολυμπήσεις στην μία πλευρά του νησιού και να απολαύσεις το φαγητό σου στην άλλη. 
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 
Σύμφωνα με το μύθο, τα πανάρχαια χρόνια η Πάτμος βρισκόταν στο βυθό της θάλασσας . Ήταν ορατή μόνο όταν η θεά Σελήνη έλαμπε από πάνω της. Η Σελήνη πήγαινε συχνά στο βουνό Λάτμος για να συναντήσει τον αγαπημένο της, το βασιλιά Ενδυμίωνα. Πατέρας του ήταν ο Δίας και του είχε παραχωρήσει το προνόμιο να μην γερνάει όταν κοιμόταν. Καθώς ο Ενδυμίωνας συχνά κοιμόταν, η Σελήνη καθόταν στην κορυφή του βουνού Λάτμος και μιλούσε με την Άρτεμη, καθώς εκεί βρισκόταν ένας από τους σημαντικότερους ναούς της. 
Ένα βράδυ, η Άρτεμη πρόσεξε το μικρό νησί που γυάλιζε κάτω από το νερό από τις ακτίνες της Σελήνης που πλησίαζε. Η Άρτεμη το ερωτεύτηκε αμέσως και θέλησε να το κάνει δικό της. Επειδή καταλάβαινε ότι δεν ήταν αρκετά δυνατή για να το ανεβάσει από το βυθό, έστειλε μήνυμα με τη σκέψη της στον δίδυμο αδελφό της Απόλλωνα. Εκείνος δεν ήταν πρόθυμος να ανεβάσει το νησί και μίλησε στον πατέρα του, το Δία, ο οποίος υποσχέθηκε να βοηθήσει. Ο Δίας ζήτησε την άδεια από τον αδελφό του, τον Ποσειδώνα, τον πανίσχυρο και επίφοβο θεό της θάλασσας, ο οποίος δεν ενδιαφερόταν για το νησί και έδωσε την έγκρισή του. Έτσι λοιπόν, χάρη στη θεϊκή δύναμη του Δία, το νησί της Πάτμου αναδύθηκε από τη θάλασσα αποκαλύπτοντας την εκθαμβωτική ομορφιά του, ενώ ο θεός Ήλιος (ο αδελφός της Σελήνης), που βλέπει τα πάντα, ζέστανε το νησί με τις ακτίνες του δίνοντάς του έτσι ζωή. Στη συνέχεια, η Άρτεμη έπεισε μερικούς κατοίκους της περιοχής γύρω από το βουνό Λάτμος να πάνε να ζήσουν στο νησί, πράγμα που έκαναν για να την ευχαριστήσουν. Για να την τιμήσουν, το ονόμασαν Λητώις, που είναι ένα άλλο όνομα της Άρτεμης και σημαίνει «κόρη της Λητούς». 
Στο μουσείο της μονής του Αγίου Ιωάννη υπάρχει επιγραφή που αναφέρει ότι ο Ορέστης, όταν καταδιωκόταν από τις Ερινύες για το φόνο της μητέρας του, βρήκε καταφύγιο στην Πάτμο και έχτισε τον μεγάλο ναό της Άρτεμης στο σημείο όπου σήμερα βρίσκεται το Μοναστήρι.