Η Πρώτη Eπίσημος Σημαία της Δωδεκανήσου
31.3.1947
Γλυκύτατον θρόισμα έφερεν εις τα ώτα του λαού της Δωδεκανήσου, ότι την 30ην Μαρτίου του
1947 ήρχετο εις την Ρόδον ο πρώτος Έλλην Διοικητής, εις αντικατάστασιν του από διετίας
κυβερνώντος άγγλου στρατιωτικού τοιούτου.
Ούτω ετίθετο οριστικώς τέρμα εις την μακραίωνα δουλείαν των Δωδεκανησίων.
Έρχεται ως τοιούτος ο Αντιναύραρχος κ. Περικλής Ιωαννίδης.
Όρθρου βαθέως την 30ην Μαρτίου, οι κάτοικοι της νήσου ευρίσκονται επί ποδός δια την
υποδοχήν του πρώτου Έλληνος Κυβερνήτου.
Εις την θέσιν της πόλεως Ρόδου “ΕΠΤΑ ΒΑΓΙΕΣ” συνεκεντρώθησαν και αι αντιπροσωπείαι των εν
τη πόλει της Ρόδου υπαρχόντων δύο Αθλητικών Σωματείων Διαγόρα και Δωριέως, για να
εκκινήσουν προς το αεροδρόμιον της Καλάθου.
Η Φιλαρμονική του Διαγόρα είναι έτοιμη εις τα γραφεία του Εθνικού Σταδίου Ρόδου.
Οι Άγγλοι αρμόδιοι όμως δεν χορηγούν αυτοκίνητον δια την μεταφοράν της.
Την Επιτροπήν του Διαγόρα αποτελούν οι κ.κ. 1) Βαρνάβας Κυραμαριός, Λογιστής, 2) Αργύρης
Θεοχάρης, έμπορος και 3) Ιερόθεος Σχίζας αρχιμουσικός. Την δε τοιαύτην του Δωριέως
αποτελούν επικεφαλής τον υποφαινόμενον και οι κ.κ. 1) Ευστράτιος Κατσαράς, αρχιλογιστής
του Δήμου, 2) Εμμανουήλ Σαβ. Διακοσάββα, Δημοτικός υπάλληλος και 3) Άγγελος Γιαλλούσης,
υποδηματοποιός.
Μερίμνη των ενδιαφερομένων δυο σωματειακών αντιπροσωπειών, προχωρεί η Φιλαρμονική
πολύ ενωρίς δια να σαλπίση το εγερτήριον των κατοίκων των κοινοτήτων διαδρομής από
Ρόδου μέχρι του αεροδρομίου της Καλάθου.
Δήμαρχος Ρόδου είναι ο κ. Γαβριήλ Χαρίτος.
Αρκετήν ώραν προ της ελεύσεως του αεροπλάνου, είναι συγκεντρωμένα πλήθη αστών
χωρικών, κατακλύζοντα τον γύρω του σταθμού χώρον.
Η Φιλαρμονική ενθουσιάζει τα πλήθη, των οποίων η αγωνία κορυφούται.
Αίφνης, καπέλα και μανδήλια σείονται από ενθουσιασμόν και δάκρυα συγκινήσεως γεμίζουν
τα μάτια του αναμένοντος λαού.
Ειναι αισθητός πλέον ο βόμβος του αεροπλάνου και του οποίου η θέα προκαλεί τον
απερίγραπτον ενθουσιασμόν.
Μετά ολίγα λεπτά της ώρας κατήρχετο του σκάφους ο πρώτος κυβερνήτης κ. Περικλής
Ιωαννίδης.
Κρατεί εις το αριστερό χέρι του ένα λευκό κουτί από χαρτόνι, το οποίον ενεχείρισεν εις τον
Δήμαρχον κ. Χαρίτον, ταυτοχρόνως με τον χαιρετισμόν του.
Είναι η επίσημος Σημαία του Κράτους, η οποία θα ήρετο την επομένην επί του Ιστού του
Κυβερνητικού Μεγάρου.
Το άκουσμα της Σημαίας εδημιούργησε κίνησιν ζωηροτάτην μεταξύ εφέδρων δια να την
παραλάβουν, αλλά το λευκό κουτί με το ανεκτίμητον αντικείμενον ευρίσκετο ήδη εντός του
υπ’ατμόν αυτοκινήτου της Επιτροπής του Δωριέως, χάρις εις την έγκαιρον παρέμβασιν των
συμβούλων μας.
Το αυτοκίνητον του Δωριέως τελεί υπ’ατμόν, αλλά σήμα εκκινήσεως της πομπής δεν δίδεται,
και η κατάστασις περιπλέκεται ολίγον με τους εφέδρους, απαιτούντας να παραλάβουν την
σημαίαν.
Εκκινούμεν επιτέλους.
Με πολλήν δυσκολίαν και χάρις εις την μεγάλην δεξιοτεχνίαν του οδηγού μας, ευρέθημεν
έννατοι εις την σειράν των 90 και πλέον οχημάτων μικρών και μεγάλων.
Αποτολμούμεν και ανοίγουμεν το κουτί εις τα Μάσαρι.
Κρατεί δυνατά ο Γιαλλούσης το σημείον του Στέματος έξω του παραθύρου του αυτοκινήτου, οι
δε λοιποί κρατοúμεν δυνατά το κύριον σώμα της σημαίας δια να μη μας την αποσπάσουν τα
πλήθη, διότι βαδίζουμεν μόνο με 12-14 χιλιόμετρα εντός του κατωκοιμένου των κοινοτήτων,
Μαλώνας-Αρχαγγέλου, Αφάντου-Κοσκινού και Ασγούρου.
Εις το λεξικόν μας δε υπάρχουν λέξεις, κατάλληλοι για να περιγράψουμεν το τι εγίνετο κατά
κοινονικόν σταθμόν επί τη εμφανίσει του Ναυάρχου.
Η Σημαία γίνεται αντικείμενον γονυπετήσεων και ασπασμών από γέροντες και γηρόντισσες.
Και το παραλήρημα του λαού της Ρόδου συναντάται ογκοδέστερον εις τας «ΕΠΤΑ ΒΑΓΙΕΣ»,
δηλαδή εις την είσοδον της πόλεως Ρόδου.
Τα αυτοκίνητα δεν προχωροúν διότι ούδείς δύντανται να συγκρατήση το πλήθος, το οποίον
απήτει να πλησιάση τον Ναύαρχον.
Εις την τοποθεσίαν αυτήν είναι συνηθροισμένοι οι Ιερείς της πόλεως με επικεφαλής τον
γηροντώτερον αυτών αιδ. Παπά Βενέδικτον Βενετοκλήν.
Οι αιωνόβιος ιερωμένος, εις την θέαν της Σημαίας, εγονυπέτησε μαζί με τους συναδέλφους του
και υψώσας τα χείρας του ανεφώνησε: «Νυν απολύεις τον δούλον Σου Κύριε.»
Ενιγκαλίστη και ησπάσθη την σημαίαν ένδακρυς.
Αυτή την μεγάλην τύχην και τιμήν είχον τα αθλητικά Σωματεία μας, επί κεφαλής τον
υποφαινόμενον, να έχουν μεταφέρει την πρώτην επίσημον Ελληνική σημαίαν της
Ελευθερώσεως Δωδεκανήσου.
Γαβριήλ Μίσιος.
The First Official Greek Flag in Rhodes
31-3-1947
A sweet sound brought to the ears of the people of Rhodes the news that on the 30 th of March 1947 was
arriving Vice Admiral Periklis Ioannidis [uncle of King Paul], the first [Greek] Governor to replace the
British military governor of two years.
Thus the end of the long-lasting servitude of the Dodecanesians had finally come.
As such, Vice Admiral Periklis Ioannidis is coming.
At the crack of dawn the people of the island are on foot to welcome the first Greek Governor.
At the location “Epta Vagies” [on Rodiniou street near Agia Anastasia] gathered the people along with
the delegations of the two sports clubs then existing in the city of Rhodes, Diagoras and Dorieas, to
depart for the Kalathos airport.
The Philarmonic of Diagoras was ready at the offices of the National Stadium, but the responsible British
officials had not arranged for transportation.
The Diagoras delegation consisted of: 1. Varnavas Kyramanos, accountant, 2. Argyris Theoharis,
merchant, and 3. Ierotheos Shizas, chief mousician. The delegation of Dorieas consisted of the
undersigned [Gabriel Missios] in charge, and 1. Efstratios Katsaras, chief accountant of the city of
Rhodes, 2. Emmanuil Sav. Diakosavvas, municipal employee, and 3. Aggelos Gialloutsis, shoe maker.
Ahead of the associational delegations the Philarmomic is proceeding trumpeting the awakening of the
residents of the villages along the route from Rhodes to the airport in Kalathos.
The Mayor of the city of Rhodes is Gabriel Haritos.
Significantly ahead of the arrival of the airplane a multitude from the surrounding villages has gathered
inundating the space around the airport terminal.
The Philarmonic is entertaining the crowd whose anticipation is picking.
Suddenly, hats and scarves wave from the excitement, and tears of emotion fill the eyes of the eagerly
awaiting crowd.
The sound of the airplane’s engine is now noticeable, and its sight causes indescribably excitement.
In a few minutes, the first Governor Vice Admiral Perilkis Ioannides descents from the airplane.
In his left hand he is holding a white cardboard box, which he hands over to Mayor Haritos and the same
time as his salute.
This is the official flag of the nation which will be raised the next day at the Governor’s building
The sound of the flag created a lively movement by the attending veterans eager to receive it, but the
white box with the invaluable contents was already in the steam-engine automobile of the Dorieas
delegation, thanks to the timely intervention of our directors.
The automobile of Dorieas is steam-engine driven, but the departure signal has not been given, and the
situation gets more entangled with the veterans demanding the flag.
At last, we depart.
With much difficulty and thanks to the great skill of our driver, we managed to find ourselves ninth in
the line of 90 or more vehicles small and large.
We brave and open the box at Masari.
Giallousis is hoding the crown’s emblem outside the window, while the rest of us are holding firmly the
the main body of the flag, so that the crowds would not snatch it from us, as we are only moving at 12-
14 km/h inside the inhabited part of the villages Malonas, Arhaggelos, Afantou, Koskinou, and Asgourou.
There are no words in the dictionary to properly describe what was going on at each stop at the
appearance of the Admiral.
The flag becomes an object of kneeling and veneration by the elder men and women.
And the delirium of the people of Rhodes explodes eighty-fold at Epta Bagies, that is the entrance to the
city.
The vehicles cam not proceed and no one is able to hold back the crowd which is determined to
approach the Governor.
At that location the clergy of the city are gathered headed by the eldest among them, Fr. Venedicton
Benetoklis.
The eternal priest at the sight of the flag knelt along with his brother priests and raising his hands creed
out: “Νυν απολυεις τον δουλον σου Κυριε.» “Now you can take your servant Lord.” [Luke 2: 25-35.
Elder Symeon upon holding Christ at His 40-day presentation to the temple.]
He embraced and kissed the flag tearfully.
This great luck and honor was bestowed upon our athletic clubs headed by the undersigned [Gabriel
Missios] to carry the first official national Greek frag of the freed Dodecanse.
