Ένα σημαντικό κάποτε κάστρο κοντά στο νότιο άκρο της Ρόδου από το οποίο σώζονται σήμερα ελάχιστα ερείπια.
Σημειωτέον ότι το κάστρο είναι σε ένα λόφο βορειοανατολικά από το σημερινό χωριό Κατταβιά και όχι «εντός του οικισμού» όπως αναφέρει η σχετική ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού. Ίσως να εννοείται ο οικισμός -η παλιά Κατταβιά- που υπήρχε πάνω στο λόφο.
Ιστορία
Το κάστρο ήταν το νοτιότερο σημείο άμυνας της Ρόδου. Το 1408 αναφέρεται σαν οικισμός με οχύρωση, στην οποία μπορούσαν να βρουν καταφύγιο οι κάτοικοι σε περίπτωση επιδρομής. Το 1471, το κάστρο θεωρήθηκε ότι δεν ήταν ασφαλές και για αυτό κρίθηκαν απαραίτητες ορισμένες επισκευές. Φαίνεται ότι μέχρι το 1474 οι επισκευές αυτές έγιναν, καθώς επίσης ανοίχθηκε μία τάφρος γύρω από αυτό. Το 1477, ο Μεγάλος Μάγιστρος Pierre d’ Aubusson (1476-1503), επιθεωρώντας τις οχυρώσεις του νησιού της Ρόδου, επισήμανε την αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού του κάστρου της Kατταβιάς. Οι εργασίες ανοικοδόμησης που προτάθηκαν το 1477 επρόκειτο να καταστήσουν το κάστρο εξίσου ισχυρό με εκείνα της Λίνδου και του Φαρακλού.Το 1479 ήταν καταφύγιο των κατοίκων της Kατταβιάς. Το 1480 αναφέρεται ως καταφύγιο πολλών χωριών της νότιας πλευράς του νησιού, πράγμα που σημαίνει ότι οι εργασίες ανοικοδόμησης πρέπει να είχαν ολοκληρωθεί. Καταστράφηκε μερικώς ύστερα από επιδρομή του έτους 1503. Ίσως τότε να εγκαταλείφθηκε. Αν όχι τότε, σίγουρα μετά την οριστική κατάκτηση της Ρόδου από τους Τούρκους το 1522.
Ανακεφαλαιώνοντας, στο λόφο υπήρχε οχυρωμένος οικισμός (πιθανόν και από τους Βυζαντινούς χρόνους) στον οποίο τον 15ο αιώνα έγιναν σημαντικές τροποποιήσεις και ενισχύσεις με αποτέλεσμα περί το 1480 να έχει μετατραπεί σε ισχυρό κάστρο. Μετά την κατάληψη της Ρόδου από τους Τούρκους δεν πρέπει να χρησιμοποιήθηκε και ίσως τότε και να καταστράφηκε οριστικά.
Σήμερα σώζονται ελάχιστα κατάλοιπα της οχύρωσης.
O Gerola αναφέρει ότι το έτος 1914 είδε εκεί τα οικόσημα του Μεγάλου Μαγίστρου d’ Aubusson και του Τάγματος, καθώς και τη χρονολογία 1481.
