Πολυβώτης
Κατά τη Μυθολογία, ο θεός Ποσειδώνας, βοηθώντας το Δία στον αγώνα του κατά των Τιτάνων, κατεδίωκε σε στεριές και θάλασσες τον τρομερό γίγαντα Πολυβώτη. Κι όταν έφτασε μπροστά στο νησί της Κω, απέσπασε με την τρίαινά του ένα κομμάτι του νησιού, το εξεσφενδόνισε κατά του Πολυβώτη και τον έθαψε κάτω απ’ αυτό. Αυτό το αποσπασμένο κομμάτι της κωακής γης είναι η Νίσυρος. Εκεί που βρίσκεται το στόμα του Πολυβώτη, δημιουργήθηκε το ηφαίστειο, ενώ οι περιοδικές δονήσεις της γης δεν είναι τίποτε άλλο από το συνεχιζόμενο αγκομαχητό του στήθους του θαμμένου Τιτάνα.
Ο μύθος ερμηνεύει με τρόπο ποιητικό την πραγματικότητα. Η Νίσυρος οφείλει την ίδια την ύπαρξή της στο ηφαίστειο, αφού αναδύθηκε από τα νερά μετά από ισχυρές υποθαλάσσιες ηφαιστειακές εκρήξεις. Η ειδυλλιακή όψη που εμφανίζει το νησί της Νισύρου οφείλεται στα δώρα του περίφημου ηφαιστείου της. Από κει προέρχονται και τα παλαιά ορυχεία των μυλολίθων, από ’κεί η κίσσηρις, τα θειούχα πετρώματα, τα ιαματικά της φυτά και νερά και η εξαιρετική γονιμότητα του εδάφους της. Κι από ’κει έρχονται παράλληλα οι μεγάλες καταστροφές που αναφέρει η ιστορία της, κάθε φορά που οι καταχθόνιοι θεοί ξεσπούσαν την οργή τους σε πολύνεκρους σεισμούς.
